Rozemarie Walkate

Het lukt hem niet om in een ritme te komen. De geluidtechnicus is nu een jaar zonder baan en zijn dagritme verschuift.

Wanhopig verzucht Myrthe Burger in haar rol als aankomend actrice in het stuk De Val van Superman dat ze gewoon wil toneelspelen.

De openingszin van een sollicitatie of motivatiebrief is voor velen een breinbreker, zo merk ik in praktijk. Hoe moet je beginnen?

In de roman Het grote huis van Nicole Krauss krijgt personage Nadia de vraag of ze denkt dat de boeken die ze schrijft iemands leven kunnen veranderen.

Ineke Hurkmans staat op het podium. En hoe! Krachtig en vol humor vertelt de Brabantse aan een zaal werkzoekenden over de stappen die ze als 23-jarige alleenstaande moeder zette…

Nadat ik als ongelovige aan de keukentafel mijn loftrompet heb afgestoken over de dominee van de Hervormde Kerk in mijn woonplaats, brengt de burgemeestersvrouw het nieuws…

Na het afronden van zijn studie is mijn vroegere buurjongen Willem (45) in vijftien jaar tijd wel dertig keer ontslagen. Soms na een aantal maanden, soms na één dag.

“Mijn cv en brief moeten helemaal anders.” De schuldhulpverlener is duidelijk aan de telefoon. “Een op mijn lijf geschreven baan is aan mij voorbij gegaan”, verzucht ze.

De methode waarmee ik rekenles op de school van mijn kinderen geef, zit zo slim en in elkaar, dat ik er vrolijk van word.

De allerlaatste check. Of toch nog een aller-allerlaatste controle voordat ze de sollicitatiebrief en het cv opstuurt. Is het de juiste toon?

Machteld Cossee verliest geleidelijk haar zicht en gehoor door het syndroom van Usher. Kwetsbaar in de documentaire De kleine wereld van Machteld Cossee laat zij zien hoe haar…

“Je weet waar het koffiezetapparaat is”, zegt ze liefdevol tussen neus en lippen door tegen mijn vader die terminaal ziek is.

Ik noem haar Uma. Een zesjarige spring-in-het-veld. Doof geboren, maar met behulp van een elektronisch implantaat is ze nu tweetalig.

De leesclubavonden zijn me dierbaar. Met ons zessen duiken we in allerlei boeken. Aan de hand van opdrachten vertellen we over ons eigen leven.

Voor het eind van het jaar moeten alle creditaanvragen zijn beoordeeld, de contracten zijn ondertekend en moet ze zich kunnen verantwoorden voor de miljoenen die ze aan leningen…

Hangend aan de bar in een Belgische kroeg luister ik naar de sympathieke 38-jarige barkeeper die vertelt over zijn carrière.

Het is de hoogste tijd voor de volgende stap in haar carrière. Met de ‘blik van vooruit’ maakt de algemeen directeur een actuele versie van haar cv.

Een gelikte foto, een flitsende opmaak en een originele verschijningsvorm. Pimp je cv, dan komen de banen naar je toe. Het is een misvatting.

Actief, bezig, altijd in touw, maar sporten doe ik niet meer sinds ik ben ga studeren. Ik vind het verschrikkelijk om achter een bal aan te lopen of om zomaar hard te lopen.

Na een wandeling langs de Lange Linschoten loop ik mijn eigen straat weer in. Het meisje van de bloemenwinkel zet net een bak roze hortensia’s voor de winkel.

Het is duidelijk te zien. Uit de dood gewaande takken piepen kleine stukjes groen. Via whatsapp krijg ik de foto van de plant opgestuurd van de muzikant.

Zeshonderd nieuwe foto’s van de vakantie. Bovenop de duizenden onuitgezochte exemplaren op de laptop. Duizelingwekkende aantallen die de selectie bemoeilijken.

Uiterlijk speelt een belangrijke rol bij het profileren van jezelf. Ik zie het ook bij huwelijken die ik voltrek. Laatst nog.

Ik ben een prinses, zei ze. Ze trok het oudroze nachthemd van haar moeder aan en danste in het bos. Ik ben een model, zei ze.

Met mijn smartphone zorg ik dat mijn bedrijf, Bureau Walkate, zich online roert. Mijn columns en cartoons verspreid ik via verschillende social media.

Opeens zegt ze in het gesprek wat ze het liefste wil: ‘Ik wil switchen naar een baan waar ik mijn liefheid kwijt kan.

Een van mijn offertes is afgewezen. De organisatie kiest voor een andere koers en daar past mijn nieuwste product niet bij. Een brok in mijn keel. Afwijzing.

‘Voor elke levensfase een andere man.’ Ik hoor het echt goed. Als straks de kinderen uit huis zijn, gaat ze op zoek naar een vent die perfect bij dit nieuwe stadium past.

Al zestien jaar bij hetzelfde bedrijf. Weliswaar verschillende functies, maar de werkgever bleef onveranderd. Nooit eerder had de lijnmanager behoefte om iets anders te gaan doen.